Ստուգատես ստուգատեսից հետո. մաքուր, բայց կեղտոտ

Այսուհետև իմ աշխատավարձից կատարած պետական պահումները հայտարարում եմ արդարացված. պարզապես առաջին անգամն էր իմ կյանքում, որ մաշկիս վրա զգացի հենց ինձ ուղղված «պետական» վերաբերմունք` մաքուր հանրային լողափ, մաքուր լվացարաններ, որի ծորակներից ջուր է գալիս (բայց չգիտեմ` մաքուր, թե չէ), մաքուր հանրային զուգարաններ, մաքուր հանդերձարաններ, մի խոսքով համարյա ամեն ինչ մաքուր...   

Այս շովինիստական տեքստից հետո միանգամից անցում կատարենք մեր մեկօրյա ուսումնական ճամփորդության մանրամասներին: Երևան-Բջնի-Սևան  երթուղու մեր  կանգառը Բջնիի Ս. Աստվածածին եկեղեցում էր:  Եկեղեցի չկարողացանք մտնել, որովհետև դուռը փակ էր (ինչ տարօրինակ նախադասություն ստացվեց, բայց իրականությունն եմ պատմում), մենք էլ շրջեցինք եկեղեցու շուրջը, այնուհետև բարձրացանք դեպի Բջնիի բերդը: Ամենահետաքրքիր իրադարձություններից էր Բջնի գյուղում երկու փոքրիկ տղաների խոսակցությունը, որոնք ուզում էին ծիրան գողանալ համագյուղացու այգուց: Մեկը մյուսին սովորեցնում էր, որ եթե դարպասի դիմաց խոտ է աճում, նշանակում է այդ տանը մարդ չի ապրում, կարող են հանգիստ մտնել ու ինչքան ուզում են ուտեն: Ես հետևեցի  հրահանգին. պարզվեց` ամեն երրորդ տան դարպասի առաջ խոտ է աճում:

Սկզբից շատ մաքուր բաներից էի խոսում, բայց դա ոգևորված մարդու միակողմանի գնահատական էր: Հանրային լողափի կողքին սոճիները վեր են խոյանում  սպառողական աղբի մեծ զանգվածների մեջ...                                                                                       

 Լուսանկարները` Վահե Այվազյանի