Հավատն անձնական հարաբերություն է Աստծու հետ, հարաբերություն, որ թեև անկատար ու երերուն, բայց միանգամայն իրական է: Դա նշանակում է ճանաչել Աստծուն ոչ թե որպես տեսություն կամ վերացական սկզբունք, այլ որպես անձ: Անձին ճանաչելը շատ ավելին է, քան այդ անձի մասին փաստեր իմանալը: Ճանաչել անձին հիմնականում նշանակում է սիրել նրան
