Արդեն բավականին երկար ժամանակ է, ինչ Թբիլիսիում ենք: Հասել ենք բարեհաջող, ճիշտ ժամանակին: Դեռ նոր էինք դուրս եկել Երևանից և սկսեցինք օրն այնպես, ինչպես վայել է սկսել յուրաքանչյուր սեբաստացու համար`առավոտյան ընդհանուր պարապմունքով: Երգելով կրթահամալիրի հիմնը, ասմունքելով թումանյանական քառյակներ և իհարկե չարենցյան տողեր`հասանք առաջին կանգառ` Ապարան: Ապարանյան ցուրտը կարծես մի փոքր անակնալ լիներ բոլորիս համար, մանավանդ որ ամենուրեք ծածկված էր ձյունով: Բայց եղանակը բարեհաճ գտնվեց մեր հանդեպ և արդեն Վանաձորում ձյան հետք անգամ չկար: Բարեհաճ էր նաև անցակետերի թերծանրաբեռնվածությունը: Դե բախտներս բերումէ…
Ճիշտ ժամանակին հասանք Թբիլիսի: 98 դպրոցում մեզ ընդունեցին անրևակայելի ջերմությամբ: Առաջին բանը, որ մտքովս անցավ`դա նորից գալն էր: Հանդիսավոր ընդունելությունը ուղղակի հիանալի էր: Անընդհատ հնչում էին հայկական երգեր ու պարում էին հայական պարեր: Ջերմ մթնոլորտում կազմակերպեցինք նաև սովորողների տեղավորումը թբիլիսյան ընտանիքներում: Սովորողների մի մասն էլ պիտի հյուրընկալվեր Թբիլիսիի գեղարվեստ դպրոցի սովորողների ընտանիքներում: Բոլորին տեղավորելուց հետո գտա նաև իմ մնալու վայրը, որը, ինչպես պարզվեց, գտնվում է անմիջապես դպրոցի հարևանությամբ:
Քիչ առաջ երբ շրջում էի Հավլաբարով, տեսա նաև մի քանի սովորողների: Բոլորը գոհ են, կարծես առաջին օրվա ծրագիրը հաջողվեց:
Վաղը`աշխատանքային առաջին օրը կներկայանանք բաց դասին, որը նվիրված է խմելու ջրի հիմնախնդրին: Հա քիչ մնաց մոռանաի` վաղը պատրաստվում ենք նաև հյուրեր ընդունել, դե իհարկե տիար Բլեյանի գլխավորությամբ: