Շնորհավորում եմ բոլորիս` Սեբաստացիներիս, այսօրվա գեղեցիկ, հուզառատ և խորախորհուրդ տոնի առիթով: Այսօրվա խորհուրդը մեծ էր. համախմբվել էինք, դարձել ասես մեկ մարմին և մեկ հոգի: Եվ դրա մեջ կար միասնության մեծ գաղափարախոսություն, մեծ հավատամք: Միասնություն, որով կկարողանանք պայքարել ու պայքարելով, միասնաբար աղոթքով հաղթահարելու մեր դեմ ծառացած բոլոր դժավարությունները: Այս միասնական խոկման մեջ հիասքանչ մի խորհուրդ կար` մանկան ազնիվ աղոթքով, երգով, գործով, իր ուրույն գույներով, որ պարուրել էր բոլորիս հոգիները ջերմությամբ, հավատով և հույսով: Այսօրվա խորհուրդն ու իմաստն իրոք համամարդկային էր և պարտավորեցնող. բոլորս պետք է ուշադիր, հետևողական լինենք մեր շրջապատի, մարդկանց, միջավայրի նկատմամբ` փոխելով մեր Հայաստան աշխարհը:
Եվ ուզում եմ ձոնն իմ այս նվիրել մեր սիրելի կրթահամալիրին, նրա սովորողին, ուսուցչին, ծնողին, բարեկամին:
Քո աչքերում կրակ ու լույս,
սեր ու բերկրանք, խինդ ու թախիծ,
ալիքների մրրիկ ուժգին,
հոգիների` ճիչ ու քրքիջ:
Քո շուրթերին` վարդեր բուրյալ,
տերևների անշշուկ պար,
աստղերի փայլ, խոսքի ճողփյուն,
անուրջների մեղմիկ պոռթկում:
Քո տաք գրկում ու ափերում, պարարտ մի հող,
մոր և մանկան լաց ու օրոր,
քարից` կոթող, ծովից` կաթիլ,
արևից` լույս, հավատքի հույս:
10.04. 2012թ. Երևան