Նոր դպրոց, Գեղեցիկ Սարգսյանի 1-ին դասարան
Մարդուկը, հենված մի փափուկ բարձի,
Հենված ու պառկած մի հրաշք բարձի,
Երազ է տեսնում ու հետն էլ լալիս,
Չգիտեմ ինչու լալիս է, լալիս…
Մարդուկը չար երազ է տեսնում
Տեսնում է, որ իր բալիկն է կորում
Մարդուկը գալիս ու դուռը բացում
Տեսնում է բալիկը փուչիկ է փչում
Հետո մարդուկը ուրախ արթնանում,
Արթնանում է ու ջուր է խմում: