Վաաաա՛յ, ընկերներս գրեն, ես չգրե՞մ: Արդեն երկրորդ օրը վերջանում է, իսկ մենք այդպես էլ չհասկացանք, թե ինչպես ժամանակը այդպես արագ թռավ: Այսօր ուրիշ է, այսօր Ատեփանավանում հանգստանում են իսկական գժեր, խենթեր: Պարում ենք, միաժամանակ երգում, ուրախանում, ճչում: Իսկական երիտասարդների պես այսօր հանգստանում ենք` իր երիտասարդ օրերը նաև հիշեցնելով պարոն...