Մարիետ Սիմոնյան ուսուցչի դիտարկումները արդիական խնդիրների շուրջ․
Ներառականության մասին մտքերս հասցրին հետևյալ ձևակերպմանը՝ ներառականությունը լիարժեք ապրելու հիմնարար սկզբունքներից է և՛ ներառվողի, և՛ ներառողի համար: Մյուս ձևակերպումը որպես մանկավարժ էի արել՝ եթե մանկավարժությունը ներառական չէ, ինչ անուն ուզում եք տվեք դրան, բայց մի ասեք մանկավարժություն:
Հիմա՝ ամենակարևորի մասին:
Այս ուսումնական տարի իմ դասավանդած 2 դասարանում սովորում է սփյուռքից հայրենիք վերադարձած հինգ սովորող: Կարևորեմ անունները և թվարկեմ՝ Միքայելը, Նարեկը, Սամուելը, Նարեն, Տիգրանը..:
Իսկ «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր այս ուսումնական տարի միայն արտերկրից եկել է 45 սովորող: Այս հայրենադարձության երևույթը ոգևորիչ է, սպասված, երազած: Մարդիկ եկել են հույսով, հավատով, իրենց մեծով ու փոքրով: Բարով են եկել: Եկել են ընտանիքները, երեխաները ուսումը պետք է շարունակեն հայկական, իրենց հայրենիքի դպրոցներում: Եվ մենք գիտենք, թե հայկական ընտանիքում ինչ կարևոր արժեք են ուսումը, կրթությունը, էլ չեմ ասում երեխան, նրա ինքնազգացողությունը:
Այո՛, հարյուրավոր հայրենակիցներ ետ են վերադարձել: Սակայն հարյուրավոր հայ երեխաներ հայտնվել են անհասկանալի, անելանելի վիճակում:
Ամբողջականը՝ բլոգում։
Լուսանկարը՝ Արմինե Թոփչյանի
