Այսօր առավոտյան սովորական եռուզեռից հետո անհանգիստ նայում էինք ժամացույցին. պայմանավորված էինք, տեղ ունեինք գնալու…
14:14 Գեղարվեստի դպրոցի բակից ավագ դպրոցի սովորողներս, տիկին Գայանեն ու ընկեր Գագիկը ճանապարհ ընկանք դեպի Հովհաննես Թումանյանի տուն-թանգարան` մասնակցելու «Նկարում են կոջոյանցիները» ցուցահանդեսի բացմանը: Սիլվան ու Մարգարիտան ուշացել էին: Ստիպված եղանք ետ դառնալ, սպասել նրանց: Հետո բարձր տրամադրությամբ, կատակելով, միմյանց նկարելով, թանգարանի աշխատակիցների, նկարիչների ու հյուրերի համար հարցեր նախապատրաստելով տեղ հասանք: Իջանք ու զարմացանք, որ 17 հոգի տեղավորվել էին երթուղայինում: Ճանապարհն անցնելուն պես հանդիպեցինք տիար Բլեյանին ու Շուշանիկին, ու, որպես «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի կարևոր պատվիրակություն, հանդիսավոր բարձրացանք աստիճաններով:
Թանգարանում մարդկանց հոծ բազմություն էր հավաքվել: Գնացել էինք մեր կրթահամալիրի այցեքարտերը, ձայնասկավառակը, մեր ջերմոցի՝ mskh.am խորագրով ծաղկամանով բնակիչներից մեկին որպես նվեր տանելով:
Շրջեցինք, դիտեցինք նկարները, քանդակները, լսեցինք հյուրերի շնորհավորական խոսքը...
Իմ կարծիքով, մեր ճամփորդությունը լավն էր, բայց ժամանակը քիչ էր. յուրաքանչյուր աշխատանքի կողքին ինքս կուզեի հասցնել երկար կանգնել: