Մեզանից յուրաքանչյուրի մեջ ապրում է և՛ հրեշտակը, և՛ դևը, ու նրանց ձայները երբեմն հնարավոր չէ զանազանել: Եվ երբ մենք հայտնվում ենք դժվարին իրավիճակում, մեր մեջ նստած դևը, արձագանքում է այն զրույցին, որ վարում ենք ինքներս մեզ հետ, քանզի ձգտում է ցույց տալ, թե ինչքա՜ն խոցելի ու անօգնական ենք մենք: Մեր մեջ նստած հրեշտակն էլ պարտադրում է մեզ մտածել մեր գործած արարքների մասին, և նրան երբեմն շուրթեր են պետք, որպեսզի արտահայտվի:
Հատվածն ամբողջությամբ կարդացեք Դպիր 42-ում: