Մի օրական Սեբաստացին «Սեբաստիա» ծննդատնից ողջունում է բոլորին.
-Բարև ձեզ, էս էլ՝ ես:
ԾԻՏԻԿԻ ՕՐՈՐՔԸ
Կախված է ճյուղքից ճոճը ծիտիկի.
Փըչի՛, հովիկ, փըչի՛,
Ճոճն օրորվի, տանի բերի
Նանի՜, ծիտիկ, նանի՜։
Ծիտիկը անուշ երազ է տեսնում.
Փըչի՛, հովիկ, փըչի՛,
Ճոճն օրորվի, տանի բերի.
Նանի՜, ծիտիկ, նանի՜։
Բայց տես, ծիտիկը քընից չըզարթնի.
Կամա՛ց փըչի, կամա՛ց,
Ճոճն էլ զգույշ տանի բերի,
Նանի՜, ծիտիկ, նանի՜։ / Հովհաննես Թումանյան /
Մաղթում եմ քեզ, որ մեծանաս՝ Սողոմոն իմաստուն դառնաս:
Հ. Գ. Արեգն աչքերն էդպէս էլ չբացեց, որ գույնը տեսնենք: