Երբ թերթում էի մանկավարժական հոդվածները, որոնք ժամանակին կարևորել և հավաքել էի, գտա ֆրանսիացի մանկավարժից արված հետևյալ արևմտահայերեն թարգմանությունը, որը կարծում եմ, կարող է ձեզ էլ հետաքրքրել:
Ժիլ Բայեոյի խորհուրդները կրթական մշակներուն (Իզմիր, 1922թ.)
Դաստիարակությամբ զբաղվող որևէ անձ ամեն բանե առաջ պետք է զբաղվի հեղինակության հարցով: Հեղինակություն ասելով պետք է հասկանալ զորավոր և սակայն զուտ բարոյական ազդեցություն մը, որը ճիշտ հակառակն է բռնակալության: Այս վերջինը ուրիշներու անձը անասնականորեն և գարշելիորեն կուրանա, մինչդեռ հեղինակությունը կհարգե արժանապատվությունը բոլոր անոնց, որոնց վրա ներգործելու կոչված է:
Ուսուցչին մեջ ամենաէական հատկանիշը անոր կամքի ուժն է:
Կամքի ուժի արտաքին նշանն է հանդարտությունը, այսինքն իր անձին տեր ըլլալը: Եթե ուսուցիչը իր անձին տերը չէ, ամեն բան զայն կգրգռե: Ան կմատնվի բուռն բարկություններու, և աշակերտները, որ իրմե ավելի հանդարտ են, կսկսին խաղալ իրեն հետ:
Ամեն բարկության նոպա հիմարության նոպա մըն է: