• Հայերեն
  • English
  • Français
  • Georgian
  • Русский
  • Español
  • Deutsch
  • فارسی
  • Türkçe
  • Italiano

Շալվա Ամոնաշվիլի «Որտե՞ղ ես, ժպիտ իմ»

Մի անգամ Աստված ասաց. «Այնպես եմ անելու, որ աշխարհի բոլոր մարդիկ միաժամանակ ժպտան: Միգուցե այդ ժամանակ նրանք հասկանան, թե իրենց կենսական ինչ էներգիա եմ պարգևել»:

Եվ Նա այդպես արեց. Երկրի բոլոր մարդիկ, բոլոր-բոլորը, առանց բացառության, հանկարծ նայեցին երկինք և, չիմանալով` ինչու, սրտաբուխ ժպիտներ հղեցին դեպի Անհունը:

Նույն պահին ամբողջ մոլորակի վրա հնչեց Ոլորտների Երաժշտությունը, Երկինքը բացվեց, և յուրաքանչյուրն իր աչքով տեսավ Երկնային Արքայությունը:

Հետևեց մարդկանց զարմանքը, հիացմունքը և վախը:
«Հաաա~»,- ալիքվեց տարածության մեջ: Շարունակությունը ....

Սկիզբը՝ 42-րդ համարում