Հենց սկզբից ասեմ, որ ես մեծագույն հարգանքով եմ վերաբերվում մահացած մարդկանց հիշատակին, սակայն անընդունելի եմ համարում մարդկանց գերեզմաններ ստիպողաբար գնալու փաստը: Հարազատների շիրիմին մարդիկ գնում են կամովի, և ամենևին էլ կարևոր չէ` շաբաթվա որ օրն են գնում. աշխատանքային օրվա ավարտից հետո, թե՞ հանգստյան օրերին: Դա ներքին պահանջ է, հոգուց եկող մի բան, և ոչ թե պարտադրանք: Թե ՞ առավել մեծ ուշադրություն դարձնելով հանգուցյալների հիշատակին` եկեղեցական ծեսերի և ավանդույթների ստիպողականության պայմաններում ավելի հավատացյալ ենք դառնալու...
Որքանո ՞վ է արդարացված մեռելոցային երկուշաբթիների գոյությունը, երբ շաբաթվա հենց սկզբից ողջ հանրապետությունով մեկ ամեն ինչ կանգ է առնում: Իսկ ի՞նչ անեն այն մարդիկ, ովքեր, բարեբախտաբար, գերեզմաններ գնալու կարիք չունեն: Հասկացանք, որ մեր հասարակությունը գերեզմանապաշտ է, բայց դա չի նշանակում, որ այն պիտի ամրագրվի օրենքով: Եվ ո ՞վ ասաց, որ հարմար է երկուշաբթի օրվա աշխատանքային օրը տեղափոխել շաբաթ օրը …
Հիշեցնում եմ, որ կառավարության որոշմամբ` տաղավար տոներին հաջորդող մեռելոցի օրերը ոչ աշխատանքային են: Կուզեի լսել նաև Ձեր կարծիքը:
Հարգանքով` Նունե Մովսիսյան
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր ՊՈԱԿ
Հասցե` Հայաստան, Երևան, Հարավարևմտյան զանգված, Րաֆֆու 57 (տեսնել քարտեզի վրա)
Հեռ` +374 (10) 74 72 46 բջջ՝ +374 (91) 43 10 99
Էլ. փոստ` [email protected]
