قبل از قرار دادن کندوها در زمستان خانه باید ساختمان را برای آن آماده کرد تا از دمای پایین پایدار، کاهش نور خورشید و کمبود رطوبت اطمینان حاصل شود. این بار در اردوی سه روزه در آراتس با تارون مدیر کمپ شروع به انجام آن کارها کردیم.
ابتدا پنجره ها را بستیم، یک دماسنج را در مکانی مناسب و قابل مشاهده آویزان کردیم. سه روز به دماسنج برگشتم و در نتیجه مشخص شد که دمای داخل خانه هنوز اجازه ورود زنبورها را نمی دهد. 5-6 درجه سانتیگراد هنوز دمای بالایی دارد. باید به 0-2 درجه سانتیگراد کاهش یابد. ساختمان به طور معمول خشک است، در نتیجه بازسازی دارای زهکشی مناسب است، در هنگام بارش شدید از جریان آب جلوگیری می شود.
همانطور که در پست قبل اشاره کردم نیازی به عجله نیست، باید منتظر سرمای پایدار، اولین پوشش برفی باشیم تا زنبورها کلاف شوند. اینطوری خواب زمستانی می‌روند، روی هم جمع می‌شوند، مادرشان را در آغوش می‌گیرند، از سرما محافظت می‌کنند، همدیگر "او" و "او" این یک غریزه برای مات کردن است.
با بازگشت به دمای روزانه بیرون، مشخص خواهد شد که چه زمانی زمان مناسب برای نقل مکان به یک خانه زمستانی است.
مشارکت دانش آموزان در زنبورداری برای من مهم است.
چادرنشینان به راحتی در خانه زنبوردار مستقر شدند، ابزارها را مطالعه کردند، آنها را بازجویی کردند، به آنها کمک کردند و حتی از آنها خواستند که کندوها را باز کنند تا دوباره کارگران را ببینند و صدای وزوز آنها را بشنوند، زیرا آنها "در پروژه معجزه زنبور عسل شرکت کردند". و زنبوردار شدند. اما آنها فهمیدند که اکنون کندوها را باز نمی کنیم تا باعث نگرانی بی مورد آنها نشویم.
تنها کاری که باید انجام دهیم این است که به آب و هوا برگردیم و در زمان مناسب به زمستانی آرام برویم.
