TRADUCCIONES AIDA GRIGORYAN

  Մահաթմա Գանդին մի անգամ ասել է. Չկա ճանապարհ խաղաղության համար, խաղաղությունը հենց ճանապարհն է: Իրապես, միայն խաղաղության մեջ մարդ կարող է ստեղծել, զարգանալ ու լինել երջանիկ: Բայց խաղաղությունը պատերազմի բացակայությունը չէ, այլ անվտանգության առկայությունը, հարգանքը մարդու իրավունքների նկատմամբ: Երեխաների կամ երիտասարդների պատկերացումները խաղաղության վերաբերյալ կախված են այն բանից, թե ինչ վիճակ է տիրում այն երկրում կամ տարածաշրջանում, որտեղ նրանք ապրում են: Նույնիսկ հիմա զինված գործողությունները շատ վայրերում շարունակվում են, պատահում են աղետներ, և շատ պետությունների բնակիչներ միայն իրենց սրտերում և մտքերում կարող են խաղաղություն կառուցել: Գաղթականները ցանկանում են վերադառնալ իրենց երկրները, ծնողները փորձումեն փրկել իրենց մանուկների կյանքը և վերականգնել իրենց կացարանները: Տարբեր պայմաններում խաղաղության մեջ ապրելու պահանջները տարբեր են:

Հարավ-արևմտյան  Ասիան(այլկերպՄիջինԱրևելք) այն տարածաշրջանն է, որտեղ ապրում եմ ես: Սա աշխարհի ամենաանկայուն ու խոցելի տարածքն է՝ թեժ կետերի ամբողջություն: Այդ պատճառով մենք անում ենք հնարավորը, որպեսզի խորացնենք մեր հարաբերությունները մեր լավհարևանների հետ, զրուցենք այն երկրների հետ, ում հետ ունենք խնդիրներ: Ընդհանուր խաղաղությունը ծնվում է յուրաքանչյուր անձի գիտակցությամբ, անհրաժեշտ է, որ այն ամրապնդենք, տարածենք: Չէ՞որ Երկիրը գեղեցիկ է առանց մանկան արցունքների, առանց այրված տների ու առանցզինվորի արյան:

Չմոռանանք՝ մենք բոլորս ապրում ենք նույն ժամանակաշրջանում, նույն երկնքի տակ, միասին ենք  ձևավորում21-րդ դարի առաջին տասնամյակների պատմությունը: Մեր պարտքը մեկն է`նոր սերունդներին փոխանցել առողջ ու ծաղկուն մոլորակ: Պատասխանատվությունը մեր ժառանգների առջև մեզ կօգնի, որ կառուցենք խաղաղություն ոչմիայն մեր սրտերում ու մտքերում,  այլև մեր միջավայրում ու մարդկային հարաբերություններում: 

Mahatma Gandhi una vez ha mencionado: No hay ningún camino hacia la paz, la paz por sí misma es el camino. De veras solamente en el ambiente de la paz el ser humano puede crear, desarrollarse y ser feliz. Sin embargo, la paz no es la ausencia de la guerra, sino la presencia de la seguridad, el respeto hacia los derechos humanos. La noción de los niños o de los jóvenes sobre la paz depende de la situación política en el país o en la región donde ellos viven. Incluso hoy en día siguen las guerras en muchos países del mundo, օcurren desastres y los residentes de muchos estados sólo sueñan con la paz: los emigrantes desean volver a sus países, los padres tratan de salvarles la vida a sus bebés y restaurar sus alojamientos. Es decir las exigencias de vivir en paz se varían según las diferentes circunstancias. Asia Suroccidental (o sea Oriente Medio) es la región donde vivo yo. Es el territorio más inestable y vulnerable en el mundo, un conjunto de puntos peligrosos. Por eso, nosotros hacemos todo lo posible para profundizar las relaciones con los países vecinos, discutir los problemas que tenemos con ellos. La paz global nace de la comprensión de cada individuo, lo que necesitamos es reforzarla y divulgarla. El mundo será más acogedor sin las lágrimas de los niños, sin las las casas quemadas y sin la sangre de los soldados. No olvidemos que todos nosotros vivimos en el mismo período, bajo el mismo cielo, juntos formamos la historia de las primeras décadas del siglo XXI. Lo que debemos hacer es entregar a las nuevas generaciones un planeta sano y próspero. La responsabilidad delante de nuestros herederos nos ayudará a construir la paz no sólo en nuestros corazones y en nuestra mente, sino también en nuestro ambiente y en las relaciones humanas.