Եթե Թումանյանն ինձ գրավում է իր իմաստունությամբ, աշխարհին ու մարդկանց նայելու իր արև-հայացքով, Չարենցը՝ իր ըմբոստ ու կրակոտ ոգով, ապա Տերյանը՝ իր խաղաղությամբ: Զարմանալի ներդաշնակ ու նրբակերտ, բարձրաշխարհիկ-ազնվական, հուզիչ -արժանապատիվ մի բան կա Վահան Տերյանի պոեզիայում: