Տեսակցութիւն «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրէն Աշոտ Բլէեանի հետ

Այդ ուղղութեամբ բաւական ժամանակ է, որ աշխատում ենք։ Օրինակ, այս ամառ Ֆրանսիա պիտի այցելեմ եւ մօտէն պիտի ծանօթանամ հայկական վարժարանների պատասխանատուների հետ։ Կապի մէջ ենք նաեւ Պոլսոյ հայ դպրոցների հետ։ Այնտեղի Տատեան վարժարանի հետ փոխադարձ այցելութիւնների ծրագրեր ունենք։ Յառաջիկայ Սեպտեմբերին այդ դպրոցի աշակերտներից եւ ուսուցիչներից բաղկացած մի մեծ խումբ պիտի այցելի մեր կրթահամալիրը, իսկ Հոկտեմբերին մենք պիտի այցելենք Գարակէօզեան վարժարանը։

Պէտք է ասել, որ այս բոլորը ուղիղ կապեր են, որ նշանակում է ընտանեկան կապեր եւ ներկայիս Հայաստանում տեղի ունեցած փոփոխութիւնների իրական փոխանցում եւ ամենակարեւորը այն է, որ այս ամէնը պէտք է վերածել կրթական, մշակութային, միջպետական կապերի։ Օրինակ մենք Թուրքիայի հետ ուղղակի յարաբերութիւններ չունենք, բայց շփւում ենք Թուրքիայի քաղաքացիների հետ։ Կարծում եմ, որ մեր  արտաքին ուղիղ կապերը բազմապատկուել են եւ դրանք կարող են յանգեցնել Սփիւռքի նախարարութեան բնոյթի վերանայմանը, որովհետեւ նախարարութիւնը իր եղած ձեւով արդիւնաւէտ չէր, ընդհակառակը՝ մեկուսացուած էր։ Նոյնը կարելի է ասել նաեւ Մշակոյթի կամ Կրթութեան նախարարութեանց մասին, որովհետեւ ներկայի բաց սահմաններու առկայութիւնը, մարդու եւ կազմակերպութեանց յաւելեալ  ազատութիւնները պահանջում են որ այդ նախարարութիւնները լինեն Հայաստանի իրականութիւնները փոխանցող կամուրջներ։ Այդ միջոցով հազարաւոր պատանիներ, որոնք ներգրաւուած չէին Հայաստանեան կեանքի մէջ, կը սկսեն քայլ անել դէպի իրենց ակունքները։ Այս գործառոյթի մէջ վերոնշեալ նախարարութիւնները պէտք է համակարգողի դերը կատարեն։ Ընդհանրապէս կենտրոնացուած եւ թելադրող իշխանութիւնը չի կարող որեւէ յաջողութիւն ձեռք բերել։

Ամբողջական հարցազրույցը՝ կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյանի բլոգում։