Հագել էր կաշվե քիպ տաբատ, որն ինչ-ինչ պատճառներով «տաբատ» կոչելը կոպիտ սխալ կլինի։ Բայց ինչևէ, թող էդպես լինի։ Վրան ուներ նույնպես կաշվե պիջակ, իսկ վզին փաթաթված էր գնչուական նախշերով մի շարֆ։ Դեմքի ու շպարի մասին էլ չխոսեմ, որովհետև եթե խոսեմ, ապա միայն բողոքելու եմ (չափն անցնել չեմ սիրում. ինքն անցել էր էդ հարցում):
Հա, մոռացա ասեմ, որ ձեռքին ինչ-որ տուփ կար, վրեն գեշ ֆոնտով գրած. «Սիրում եմ քեզ, Արման»:
Էմմա Իսախանյան, 12-րդ դաս․
Ամբողջականը՝ Լուսաստղում։