15:00-16:30 մենք միասին ենք՝ հազարով, բաց ու տոնական մեր հարազատ դարձած Մարմարյա սրահում: Դավիթը սրան է ասում՝ հրաշք է: Միասին էինք, չէ՞: Հմայիլ էր պարատան տեսքով. սեբաստացի ուսուցիչները պարով բազմապատիկ են դարձնում իրենց անհատական ու հավաքական հմայքը: