Մեղեդի ծննդեան

Գրիգոր Նարեկացի

Աչքն ծով ի ծով ծիծաղախիտ ծաւալանայր յառաւօտուն,
երկու փայլակնաձև արեգական նման. 
շողն ի ժմին իջեալ յառաւօտէ լոյս:
Յայտէն նռնենի սարդիատունկ գեղաշիտակ ծայրից ծաղկանց.
որոյ սիւնն ի սրտին նուսխայօրէն
կարկաջայր սաթբերունի սէր:
Ձեռացն եղիշոյ
կամարակապ կապէր.
ատիճաղ պատիճաղ,
ստղի խտղի երգով:
Հիւսէր զելեւելսն
ընդ միմեանս,
հանդարտիկ խաղայր,
թիկնեթեկին ճեմէր:
Բերանն երկթերթի,
վարդն ի շրթանց կաթէր,
լեզուին շարժողին
քաղցրերգանայր տաւիղն:
Ի ծամին խեղեփին
հազրէ զի նոյն սէր 
հոգիազգեստեալ
գեղն ի գինւոյ գոյն:
Վարսիցն երամից 
զարդ՝ երամից զարդ
ոլորս են առեալ
եռահիւսակն բոլորեալ այտիւք:
Ծոցըն լուսափայլ,
կարմիր վարդով լըցեալ.
ծըղիքն ծիրանի
մանուշակի հոյլք:
Խնկեալ ի կնդրկէ
բուրվառ հրով աստուածայնով լըցեալ.
ձայն քաղցրանուագ
որ ի նմանէ հնչէր:
Գեղեցիկ պատմուճանաւըն
զարդարեալ էր,
ի կապուտոյ, ի ծիրանւոյ, 
ի բեհեզոյ, ի յորդանէ,
ոսկեշողէր գոյնն:
Գոտին արծաթափայլ 
ոսկէտտուն, կամարակապ յականց,
յականց շափիւղայ,
մանրամասին յօրինուածով պճնեալ:
Անձին ի շարժել
մարգարտափայլ գեղով.
ոտիցն ի գնալ
շողն ի կաթել առնոյր:
Այն թագաւորին,
այն նորածին փրկչին.
զքեզ պսակողին
փառք յաւիտեանս. ամէն: