Սկսեմ նրանից, որ վերադարձից հետո ներսս լիքն է եղել անսպառ տպավորություններով: Ետ վերադառնալու ճանապարհին մտքումս պատմում էի ընտանիքիս և ընկերներիս այս տարվա Թբիլիսյան արկածների մասին, ու կարոտում: Ուզում եմ ասել, որ այս տարին շատ ավելի առանձնահատուկ էր ինձ համար քան նախորդը:
Նյութը՝ Նինա Կարապետյանի բլոգում:
Հետաքրքիր էր, թե ինչպես էին հնում վրաց տղամարդիկ չափում իրենց ուժը: Ով կբարձրացներ 136 կգ-անոց քարը և կնետեր այն ձիու վրայով, կստանար այդ ձին և իր ընտրությամբ համայնքի ամենագեղեցիկ աղջկան: Բայց ոչ ոք այդպես էլ չկարողացավ այդ քարը բարձրացնել:
Կարդացեք նաև Սիրանուշ Ասատրյանի պատումը: