«Շանթն իր «Հին աստվածներ» դրամայում արծարծել է ամենավիճելի մտքերը։ Սա պատմություն էր ֆիզիկականի և հոգևորի «մրցակցության», ինչու ոչ, նույնիսկ կապերի մասին։ Կարդալիս միայն մի հարց է տանջում․ կարո՞ղ է մարդը՝ մարդ հասկացությունը, ապրել, գոյություն ունենալ միայն հոգևորով՝ հրաժարվելով ֆիզիկականից, և նույնն էլ հակառակը»։
Մեկնաբանում է Միլենա Քամալյանը:
«Փայլուն օրինակ է նաև ասպետ Դե Գրիոյի սերը Մանոն Լեսկոյի հանդեպ, երբ այդ զույգը, պատահական հանդիպելով, կապվում է և անցնում դաժան ու մի շարք փորձությունների միջով՝ մշտապես փնտրելով իրենց սիրո կատարյալ հանգստությունը»։
Դասավանդող՝ Հասմիկ Ղազարյան