Այսօր կատարյալ տոն էր քաղաքում: Երևանը ծիրանագույն հագած` նշում էր իր 2795 ամյակը: Քաղաքի եռուզեռը, ամենուր ծածանվող դրոշները, մարդկանց ժպտացող դեմքերն ակամայից փոխում էին տրամադրությունդ: Դե իսկ մենք արդեն իսկ բարձր տրամադրությամբ գնացինք քաղաք, նշելու այդ տոնը: Զավեշտալի պահերը մեզ հետ էին ամենուր: Սկսենք նրանից, որ երթուղային չկար գնալու համար: Ստիպված նստեցինք մի երթուղային, որը մեզ տարավ ավտոկայան, այնտեղից էլ գնացինք ոտքով մինչև հրապարակ: Մինչև հրապարակ ամենիչ լավ էր, իսկ այ, հրապարակում, նկատեցինք, որ կեսը չկան:Ու սկսվե~ց… ո՞ւր է, ո՞վ չկա, ո՞ւր կորան, ինչո՞ւ ետ ընկան մեզանից … Էսպես այնքան ժամանակ, մինչև 13 հոգուց մնացինք 6 կամ 7 հոգի: