ԲԱՐԻ ՍԱՄԱՐԱՑԻՆ (Ղուկաս 10: 30-36)

Բարի սամարացի

Այր մի իջանէր յԵրուսաղեմէ յԵրիքով, եւ անկաւ ի ձեռս աւազակաց, որք մերկացան զնա եւ վէրս ի վերայ եդին, թողին կիսամահ եւ գնացին: Դէպ եղեւ քահանայի  միոջ իջանել ընդ նոյն ճանապարհ եւ տեսեալ զնա` զանց արար: Նոյնպէս եւ ղեւտացի մի եկեալ ընդ նոյն տեղի, ետես եւ զանց արար: Սամարացի ոմն ճանապարհորդեալ` եկն ընդ նոյն ճանապարհ առ նովաւ, եւ տեսեալ զնա` գթացաւ: Եւ մատուցեալ պատեաց զվէրս նորա` արկեալ ի վերայ ձէթ եւ գինի, եւ եդեալ ի վերայ գրաստու իւրոյ` էած զնա ի պանդոկ մի եւ դարմանեաց զնա: Եւ ի վաղիւ անդր իբրեւ ելանէր անտի, հանեալ ետ ցպանդոկապետն երկուս դահեկանս եւ ասէ. << Դարման տար դմա, եւ զոր ինչ ծախեսցես ի դա` ի միւսանգամ գալստեան իմում հատուցից քեզ>>: