Այսօր մենք հանդիպում ունեցանք գրականագետ Գևորգ Էմին-Տերյանի հետ: Սկզբում խոսեցինք պոեզիայից, փորձեցինք հասկանալ, թե ինչ է պոեզիան և, որն է պոեզիայի դերը:
Տերյանը ստիպում է մտածել ու շատ՝ ամբողջությամբ տակն ու վրա անելով հուզական աշխարհս։ Ախր, Տերյանը կարողանում է գերբնական ուժով ազդել՝ փշաքաղեցնելու աստիճան։
Նրա հոգին նուրբ էր ու քնքուշ, իր Գանձայի ծաղիկների նման նրբին ու զգայուն: Սիրտը՝ ջերմ ու հուր, իր երկրի սարերի նման՝ կրակ ու հրաբուխ, բայց միշտ մի թախծոտ տխրությամբ համակված, ինչպես իր հայրենի սարերը մշուշապատ: Նա սի՛րտ էր համակ և զգացմունք, միշտ տարվող ու գերող, վառվող ու այրվող...
