Պատրաստեց Էրիկ Սահակյանը
Ղեկավար և Ձմեռ պապ՝ Լուսինե Սարգսյան
Ամանորյա հրաշքներով լի գիշեր էր: Որքան էլ, որ սպասեցինք,Ձմեռ պապը չեկավ: Արդեն փորձում էի հավատալ մայրիկիս այն խոսքերին, թե չհավատաս` Ձմեռ պապը նվեր չի բերելու, երբ մեզ կարգադրեցին քնել: Ես և եղբայրս` Լևոնը, պայմանավորվեցինք սուտ քուն դնել: Որքան էր անցել` չգիտեմ, երբ մայրս եկավ ստուգելու, արդյոք քնած ենք, թե ոչ: Եվ նորից մայրիկիս ձայնը.«Քնած են, բեր»: Նախ եղբորս բարձի տակ նվեր դրեցին, ի դեպ` նա քնում է երկրորդ հարկում , ես` առաջին, հիմա ուզում եմ` գոռամ, բռնեցի՜,բռնեցի՜, բայց մտածեցի, որ իմ նվերը չեն տա, և սպասեցի: Հենց իմ նվերը դրեցին` գոռացի.
- Ես բռնեցի իմ Ձմեռ պապիկին:
Մայրս վախեցած ետ փախավ ու ասաց, որ ինքը այլևս Ձմեռ պապ չի խաղա: Ուրախությունս կրկնապատկվեց, երբ տեսա, որ ինձ ձայնագրիչ են նվիրել. չէ՞ որ դա ինձ շատ անհրաժեշտ էր: Վա~յ, մոռացա, որ Լևոնն արդեն քնել էր, և ես չասացի, որ գտել եմ… նա ուրախացավ առավոտյան, երբ հայտնաբերեց նվերը: