Մանե Գևորգյան
Ինը կամ տասը տարի սովորել և մի օր գիտակցել, որ այդ տարիների ընթացքում արել ես ոչինչ, սովորել ոչինչ ու հասել ոչնչի: Ամեն անգամ կրկնվող այս «ոչինչ» բառն իր հետ դատարկություն, մթություն ու վախ է բերում: Նայում ես հայելու մեջ ու ոչինչ չես տեսնում. նույնիկ չես կարողանում թաքնվել` դատարկության ստվերն ամենուրեք է...