Աննկարագրելի զգացողություն էր, երբ ես զգում էի այդ ջրի սառը կաթիլները իմ ոտքերի վրա, լսում բնության ու ջրվեժի հանգստացնող ձայնը: Ես դեռ երբեք այդքան մոտ չէի զգացել ինձ բնությանը: Կաթիլները թափվում էին երեսիս, սահում մարմնովս ու ետ բերում իրականություն։
Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք Եվա Սարգսյանի բլոգում:
Համակարգումը՝ Մարթա Ասատրյանի