Սյուզի Մարգարյան, սեբաստացի ծնողներ, ուսուցիչներ, սովորողներ, այս՝ թատերական-համերգային միասնության ապրումը ինքնին արժեք չէ՞, որ պարբերաբար Հայաստանով մեկ տարբեր խմբեր հրավիրվեն ներկայացում-ելույթների… Կացարան հարմարավետ՝ ունենք, հյուրասիրել՝ կարողանում ենք, այսպիսի լսարանով՝ ինչո՞ւ երեկվա իրիկունը չարձանագրենք որպես մեկնարկ՝ ավելի լավ ճանաչենք թատերական Հայաստանն ու դահլիճ-լսարան-տեսարան դառնանք այդպիսի Հայաստանի համար, բայց այսպես՝ մեծով-պստիկով…