Երեկ Մայր դպրոցի նորացված փոքր դահլիճում, որ ավելի փոքրացավ ու առավել հարմար-ձգող դարձավ՝ ինքնամփոփ, ես հանդիպեցի տասներկուերորդ դասարանցի մեծ խումբ՝ հանկարծ հասունացած աղջիկների՝ նստոտած դահլիճի գորգապատ հատակին, բարձիկների վրա, ու ես նրանց թարմ օդ բերեցի՝ բացելով լուսամուտներն ու մարդկային խոսքով դիմեցի… Որքա՜ն հմայք-աստղ կար ինձ նայող պատանեկան աշխարհներում… Պատմեցի՞ն մեր հանդիպման մասին աղջիկներն իրենց բլոգներում…