Երեկ սպասվածից մարդաշատ էր կրթահամալիրի Մարմարյա սրահը: Շատ էին հյուրերը, և կրթահամալիրի թանկ ու սպասված հյուրերի թվում էին մեր սիրելի գանձացիները, ովքեր արդեն մի քանի օր էր, ինչ հյուրընկալվում էին կրթահամալիրի հյուրատանը: Տպավորությունները օրվա շքեղ հանդիսությունից, անշուշտ, մեծ էր, ինչպես վկայում էին մեր հյուրերը: Դե իսկ ավանդական հարիսան, համեղ թթուն ու անուշահամ գինին ավելի ջերմացրին մեր կապերը: Մինչ մենք հարիսայից հետո մի բաժակ սուրճ կվայելեինք ուսուցիչների մի փոքրիկ խմբով, գանձացի և կրթահամալիրցի պատանիներն ու աղջիկները Մարմարյա սրահում բոլորել էին իրենց շուրջպարը, հետո նաև իրենց առույգ ու խելահեղ ֆլեշմոբերն ու երգերը: Հետո առիթ ունեցանք սիրով դիտելու գանձացիների պատրաստած ֆիլմը` Գնձայի չքնաղ բնությունը ներկայացնող պատկերներով ու մեր սեպտեմբերյան ու հոկտեմբերյան այցելության մասին պատմող անսպասելի նկարներով: Այ՛ո, բարեկամությունը նման է կրակի, ինչքան ուշադիր ու հոգատար պիտի լինես, որ պահես, պահպանես այն` էլ ավելի ամրապնդելով ու զարգացնելով:
Դե իսկ հետո հերթական ճամփորդությունն էր առջևում ` դեպի Էջմիածին, Մայր տաճար, Հռիփսիմեի ու Գայանեի վանքեր: Աշնանային հրաշալի եղանակն անընդհատ ուղեկից էր մեզ ողջ ճամփորդության ընթացքում: Մի քիչ հոգնած, բայց փառահեղ տրամադրությամբ վերադարձանք հյուրատուն: Մի փոքր հանգիստ, մի բաժակ սուրճ, և ահա բաժանման հուզիչ պահն է: Հրաժեշտից առաջ մեր հյուրերը խնդրեցին իրենց խորին շնորհակալություններն ու ողջույնները փոխանցել տիար Բլեյանին, և բոլոր նրանց, ում հետ առիթ ունեցան շփվելու ու ճանաչելու:
Ավելացնեմ նաև, որ հերթական հեռախոսազանգից հետո ճշտեցինք, որ մեր հյուրերն արդեն տանն են` հրաշալի տպավորություններով: Սպասում ենք շարունակվող բարեկամության առաջիկա հանդիպումներին:
Թամար Ղահրամանյան