Առաջին երևույթը, որ աչքովս ընկավ դպրոց մտնելիս` գզգզված Շահանեն էր: Երկրորդ հայացքից տեսա նաև խմբի մյուս երեխաների քրտնամխած դեմքերը: Նման բախտ սպասում էր և ինձ, ինչպես հասկացա…
Ընկեր Արշակի մոտ պարի դասընթացի էինք. պետք է մեր հայկակական պարերը մարդավարի պարել սովորենք` Վրաստանում անցկացվող Շոթա Ռուսթավելուն նվիրված փառատոնին հայկական մշակույթը փառք ու պատվով ներկայացնելու համար: Դե, էլ չասեմ, գիտեք, որ ընկեր Արշակը հոգնել չունի, այդ իսկ պատճառով պարեցինք, քրտնեցինք, հոգնեցինքմիայն մենք… Բայց վերջում պաերը, իհարկե, սովորեցինք:
Հիմա ես Շահանեի պես գզգզված և հոգնած եմ, բայց էդհեչ, կարևորը Վրաստանում «Վերվերի»կպարենք…
Մերի Շարոյան
«Բակղակի ծղալշի կղիկինեբս».ահա այսպես բարևեցի վրացերենի ուսուցչուհուն`ընկեր Ռինային: Երկու օր է, ինչ ընկեր Ռինայի հետ անընդմեջ սովորում ենքվրացերեն երգեր: Սովորում եմ հաճույքով` հիշելով Վրաստանի իմ անմոռանալի դպրոցը:ԵրգելուեմԴաթո Խուջաձեի «Մախինջի վար» երգըևվրացականազգային«Հարալո» երգը:Լավէլինելու:
Վիճակը ծանր չէ` պատրաստվում ենք…
Անհանգստություն այնքան էլ չկա`շատ լավ ենք ներկայանալու:
Այսօր`առաջին երևույթը, որ Մերիի աչքին ընկավ դպրոց մտնելիս`գզգզված Շահանեն էր: Երկրորդ հայացքից տեսավ նաև խմբի մյուս երեխաներին ` պարում էինք: Պարը կստացվի`չնայած նրան, որ կան և շատ լավ, լավ և բավարար պարողներ: Ովքեր էլ ռիթմի հետ խնդիր ունեն` հաշվել հաստատ գիտեն:
Պարելուց հետո ընկեր Մարգարիտը ճշտումներ արեց փաստաթղթերի վերաբերյալ. Ի՞նչ վերցնենք, ով ի՞նչ վերցնի: Անհատական նոթբուքեր, Սոնայի ձայնագրիչը, տեսախցիկ, ֆոտոխցիկ, մեր SD-ները, վերնաշապիկներ, գրքեր, բուկլետներ, հաց, ջուր, կոնֆետ...
Մի խոսքով` տենդագին պատրաստվում ենք:
Շահանե Խաչիկյան