Թումանյանը կյանքով բռնկուն մարդ էր, մեծ տեմպերամենտի տեր: Նրա էությունն ամբողջովին բաղձանք էր, տենչանք, ցանկություն: Նրա սիրտը անկուշտ էր ու անհագ, ուզում էր ամեն բան ունենալ, ամեն բանի հասնել, ամեն տեղ լինել: Ուզում էր և՛ գրել, և՛ հասարակական ու քաղաքական գործիչ լինել, այն էլ` առաջին կարգի: Ամփոփվելու ժամեր չուներ, միշտ խճճված էր վեճերի, ժողովների, քեֆերի մեջ: Հասարակությունը քաշում էր նրան դեպի իրեն, և ինքն էլ ձգտում էր դեպի նա, և բոլորվում էր նրա շուրջը: Հասարակության զարդն էր նա, խնջույքների, հրավերների հոգին, շողշողուն ջահը: Ամենուրեք թամադա էր նա, անգերազանցելի թամադա: Ամենից հարգված, ամենից սիրված էր նա: Ով որ մի անգամ նրան տեսներ, կուզեր շարունակ տեսնել: Նրա հետ լինելը, նրա զրույցները, կատակները, սրախոսությունները լսելը գերագույն հաճույք էր: Ուր որ գնար, զվարճությունը հետն էր տանում. նրա հետ եղողը մոռանում էր, թե աշխարհում վիշտ ու ցավ գոյություն ունի:
Նա հարբեցնում էր ոչ թե գինով, այլ իր հումորով, իր կախարդիչ լեզվով, մտքի, խոսքի, ճաշակի հմայիչ գյուտերով: Թվում էր, թե Օհաննեսը իրեն բախտավոր պիտի զգար` ունենալով հասարակության հարգանքը, կանանց սերը, գրասեր երիտասարդության պաշտամունքը և փառք ու համբավ: Սակայն դժգոհ էր նա իրենից, իր վարած կյանքից: Նա ուզում էր գրել, ստեղծագործել էր ուզում նա: Ինչ որ տվել էր, համարում էր թույլ, թերի նախափորձ` ոչ իր հոգին բովանդակ արտահայտող:
Բայց գրելու համար ժամանակ էր պետք, իսկ նա ժամանակ չուներ և ժամանակի մասին գաղափար էլ չուներ: Ժամացույց չէր սիրում և չէր ուզում գործածել: Չէր սիրում չափված ժամանակով շարժվել: Երեխայի պես հավերժական ինքնազգացում ուներ, և ներկան միշտ ներկա, իսկ ինքը շռայլում էր թանկ ժամանակը և նրա հետ` ավյու՛ն, եռա՛նդ, թա՛փ ու կորո՛վ:
Ավ. Իսահակյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 5-րդ
«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիր ՊՈԱԿ
Հասցե` Հայաստան, Երևան, Հարավարևմտյան զանգված, Րաֆֆու 57 (տեսնել քարտեզի վրա)
Հեռ` +374 (10) 74 72 46 բջջ՝ +374 (91) 43 10 99
Էլ. փոստ` [email protected]
