Նոր դպրոց, Երանուհի Սանթրոսյանի 4-րդ դասարանի սովորողներ`
Կարինե, Թամարա, Լիլիթ
Մի չաչանակ մութ կար: Այնքան չաչանակեց, որ երկնքից պոկվեց ընկավ պապիս գրպանը: Գրպանում կոնֆետներ կային: Կոնֆետները կերավ: Երբ պապս ձեռքը մտցրեց գրպանը մի փափուկ բանի դիպավ ու քաշեց վերև: Էդ բանը ծուխ էր, բայց նա կոտրել էր մթի ձեռքը ու դարձրեց ճերմակ:
Պապիկը զարմացավ.
-Տեսնես ո՞վ է մտել գրպանս:
Հափշտակված աչքերով նայեց գրպանից հանած մթին:
-Այդ դո՞ւ էիր չաչանակում:Վա~յ ձեռքդ վնասված է:
Իմ պապիկը բժիշկ էր: Վերցրեց բինտը, բամբակը, յոդը, մշակեց վերքը և ասաց.
-Ինչո՞ւ ես մտել գրպանս ու չաչանակում:
- Այնքան երկնքում չաչանակեցի, որ այնտեղից վռնդեցին: Բայց պետք է վերադառնամ, որովհետև տատիկս ինձ համար թել է մանում, որ աստղեր գործենք:
- Ես քեզ կարո՞ղ եմ օգնել:
-Պետք չի, ես թռչել գիտեմ: Թեյս կխմեմ ու կգնամ:
Ասաց ու պապիկին հաջողություն մաղթելով` թռավ երկինք: