Ես որ ասում եմ, համարյա կրկնելով Գալուստ Սահակյանին, ի՞նչ դասադուլ, իսկը սովորելու ժամանակն է․․․․ Ի՞նչ և ինչպե՞ս․․․ Հրապարակում, իհարկե՛, լսելով-տեսնելով-գործելով՝ սեփական կենսափորձով, ինտերնետով, Հրապարակի ամբիոնով, տնայինո՞վ․․․ Թե կան դասեր, կա նաև սեր․․․ Հեղափոխված-ուսումնական փողոցը, առանց դաս-դասարանային կազմակերպման, գրավեց-գերեց սովորողին ուսուցման նոր բովանդակությամբ, նոր ուսուցիչներով, նոր կազմակերպմամբ՝ քայլքով-ճամփորդությամբ ուսուցում, ամեն մի օրը՝ մի-մի նախագիծ, առաջադրանք-խնդիր․․․ Ու որքան էլ վտանգներով լի, բայց ինքնապաշտպանության հակաբռնությամբ, խաղաղ, սիրելով մինչև ատամները զինված ոստիկանին, հատուկ ջոկատայինին-անծանոթին․․․