Մեր տունը, շենքը հրապարակից երկու քայլի վրա է, բայց ես, եթե հեծանվով չեմ, շրջանցում եմ․ մեր հրապարակը առօրեական, մարդու համար չէ, չգիտես՝ մեքենաների՞նն է, դեպի Նալբանդյան-Ամիրյան անցումներով, կառավարությա՞նը՝ իր հսկա շենքով, տուրիստական ավտոբուսների կայանատեղի՞ է, արևածաղիկ ուտողների՞նն է․․․ երգող շատրվաններով մայրաքաղաքի չտեսների՞նը․․․ Ամբողջական մարդկային չէ հանրապետության հրապարակը։ Իսկ քաղաքացիական անհնազանդության շարժումը հրապարակը հետևողական ներառում է որպես հայրենիքի կենտրոն․․․
Կրթահամալիրի տնօրենի ապրիլի 23-ի օրագիրը։
Լուսանկարը՝ Նունե Խաչիկօղլյանի։