– Ինչո՞ւ շուտ, շատ շուտ չեք հասցնում այս եղածը, չէ՞ որ կա, չէ՞ որ բոլորիս սրտով է,- երանության մեջ գտնվող ներկաների հավանությամբ մասնակից մեկի բարձրաձայնումը, որ հռետորական է, հարց չէ, զարմանք է…
Դե, արեք, մեզ էլ ազատեք, ա՛յ հանրաճանաչ տիար… Բազմապատկեք ձեր արածը-տարածեք, մեզ էլ հասեք:
Հենց դրանով էլ զբաղված ենք, ավելի ու ավելի շատ մարդիկ՝ սեբաստացի ուսուցիչ-սովորող, այդ գործի մեջ են, տարբեր կարգավիճակով-խմբերով, բայց նույն գործով, որպես մանկավարժության՝ երանության փոխանցողներ…